Επικοινωνια
με e-mail »
ηρακλειο κρητησ
2810 282123
giatroi

Τι είναι η Αγγειοχειρουργική σήμερα;

Η Αγγειοχειρουργική σήμερα περιλαμβάνει επεμβατικές πράξεις (ανοικτές χειρουργικές και ενδαγγειακές) επιπρόσθετα με τη μείωση των παραγόντων κινδύνου και τη συντηρητική θεραπεία.

Είναι εξίσου σημαντική η εκπαίδευση του αγγειοχειρουργού σε κλινικές διαγνωστικές μεθόδους, στη μη χειρουργική θεραπεία και στη λήψη αποφάσεων, όσο είναι και η εκπαίδευσή του στο τεχνικό μέρος των επεμβάσεων.

Ομοίως, είναι ζωτικής σημασίας, ο αγγειοχειρουργός πάντοτε να συνιστά τη θεραπεία που είναι άριστη για το συγκεκριμένο ασθενή και όχι να συνιστά μόνο ό,τι ο ίδιος είναι ικανός να πράξει ή ό,τι προτιμά ο ίδιος για άλλους λόγους, π.χ. οικονομικούς.

Η άποψη αυτή διατυπώνεται στην ομιλία του Προέδρου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας των Αγγειοχειρουργικών Εταιρειών (WFVS), Dr Henrik Sillesen, δημοσιευμένη με τίτλο World Federation of Vascular Societies: Presidential Address στο περιοδικό “European Journal of Vascular and Endovascular Surgery”, [Suppl. 1] Μαρτ. 2010.

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία των Αγγειοχειρουργικών Εταιρειών έχει εκπροσώπηση από τις Αγγειοχειρουργικές Εταιρείες Ευρώπης, Αυστραλίας-Νέας Ζηλανδίας, Βορείου Αμερικής, Βραζιλίας, Νοτίου Αφρικής, Ιαπωνίας, Ινδίας, Ασίας και Μέσης Ανατολής.

“…Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση για να γίνει κάποιος καλός αγγειοχειρουργός περιλαμβάνει την εκπαίδευση για να γίνει καλός ιατρός. Το να μπορεί κάποιος να θεραπεύει αγγειακούς ασθενείς περιλαμβάνει όχι μόνο το τεχνικό μέρος της επέμβασης, είτε ενδαγγειακής είτε ανοικτής, αλλά είναι εξίσου σημαντικό το να διασφαλίζει ότι η προσφερόμενη θεραπεία είναι η άριστη επιλογή για το συγκεκριμένο ασθενή, και όχι μόνο αυτό που ο ίδιος ο ιατρός είναι ικανός να διενεργήσει ή αυτό που είναι πιο ελκυστικό όσον αφορά το εισόδημά του.

Η “επιθετική” συντηρητική θεραπεία έχει αποδειχθεί ότι έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα στους ασθενείς μας. Πρόσφατα, αποδείχτηκε ότι η μείωση των προεγχειρητικών παραγόντων κινδύνου (ειδικά η διακοπή του καπνίσματος) καθώς και η προεγχειρητική φαρμακευτική αγωγή μειώνουν τη χειρουργική νοσηρότητα και θνητότητα. Έτσι, το ζήτημα του εάν χρειάζεται οι χειρουργοί των αγγείων ή αγγειοχειρουργοί [vascular surgeons] να είναι ειδικοί των αγγείων [vascular specialists] βασίζεται όντως σε ενδείξεις που δείχνουν όφελος για τους ασθενείς μας. Αντί να είμαστε μόνο χειρουργοί και να περιμένουμε άλλους ιατρούς να μας παραπέμπουν ασθενείς για επέμβαση, προτιμάμε να είμαστε οι ειδήμονες [experts], στους οποίους οι ασθενείς παραπέμπονται για αξιολόγηση και συνολική θεραπευτική αντιμετώπιση. Είμαι βέβαιος ότι ελάχιστοι αγγειοχειρουργοί επιθυμούν να καταλήξουν στην κατάσταση των καρδιοχειρουργών, όπου οι καρδιολόγοι αποφασίζουν γι’ αυτούς ποιους ασθενείς θα χειρουργήσουν.

Στο ίδιο πνεύμα, η ικανότητα του χειρουργού (ή ειδικού) των αγγείων να διενεργεί και να αξιολογεί απλές και σύνθετες διαγνωστικές δοκιμασίες είναι εξαιρετικά πολύτιμη. Αυτό σημαίνει ότι εμείς, στη διάρκεια μιας επίσκεψης (π.χ. της πρώτης), σε πολλές περιπτώσεις μπορούμε να αξιολογούμε και να διερευνούμε τον ασθενή και να του προτείνουμε ένα θεραπευτικό σχέδιο. Δεν είναι πολλές οι ιατρικές ειδικότητες που μπορούν να το κάνουν αυτό. Όχι μόνο είναι καλό για τον ασθενή, αλλά βεβαίως έχει ως αποτέλεσμα την καλύτερη ποιότητα θεραπείας…”